Η αυτοπροσωπογραφία αποτελεί συχνά για έναν καλλιτέχνη μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση και απολογισμό των προσπαθειών του, ενώ ταυτόχρονα αποδίδει την εικόνα που θέλει ο ίδιος να προβάλει για τον εαυτό του προς το κοινό και την πελατεία του.

Ο Γουναρόπουλος έχει ζωγραφίσει τη μορφή του αρκετές φορές, από τα νεανικά του χρόνια μέχρι την ωριμότητά του, χρησιμοποιώντας άλλοτε το σχέδιο και άλλοτε την ελαιογραφία. Στην αυτοπροσωπογραφία του στο Μουσείο Γ. Γουναρόπουλου, ο καλλιτέχνης απεικονίζεται σε ηλικία περίπου εξήντα ετών. Η στιβαρή του μορφή παραπέμπει σε έναν άνθρωπο θεληματικό και αποπνέει τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση της καταξίωσης και της αναγνώρισης του έργου του. Παρόλα αυτά ο ζωγράφος αποδίδει τον εαυτό του με τα ρούχα της δουλειάς του (1931, 1962), εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι το έργο του καλλιτέχνη δεν τελειώνει ποτέ. Οι γρήγορες και ζωηρές γραμμές του σχεδίου προσδίδουν στη μορφή του έναν δυναμισμό, και το έντονο, ονειροπόλο βλέμμα του είναι στραμμένο έξω από τη σύνθεση, στα καλλιτεχνικά του οράματα.