Το θέμα της γυναικείας μορφής αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ζωγραφικού σύμπαντος του Γουναρόπουλου. Από τις ελαιογραφίες, τα κάρβουνα και τα κραγιόνια του, ακόμα κι όταν αυτά δεν έχουν ως θέμα τους τις αιθέριες ‘ωκεανίδες’ ή ‘καρυάτιδες’ του καλλιτέχνη, διαφαίνονται γυναικεία σώματα, χέρια, μηροί, πρόσωπα. Η γυναικεία παρουσία στο έργο του φαίνεται να συνδέεται με τις αρχέγονες λατρείες της Μεγάλης Μητέρας Θεάς, τότε που αυτή λατρευόταν σε όλες τις φυσικές της εκφάνσεις.

Πολλοί από τους πίνακές του παρουσιάζουν τη γυναικεία μορφή αέρινη και εξιδανικευμένη, να αναδύεται μέσα από τα πέπλα μιας υγρής μυστηριακής ατμόσφαιρας: νεράιδες, γοργόνες, νύμφες, θέματα που συνδέονται με τα παιδικά βιώματα ενός ανθρώπου μεγαλωμένου δίπλα στη θάλασσα, και εικόνες που ανάγονται στον χώρο του φαντασιακού και του υποσυνείδητου. Οι εικόνες αυτές συνδέονται με την καλλιτεχνική απελευθέρωση που θα πρέπει να βίωσε ο Γουναρόπουλος μέσα από την επαφή του με τον σουρεαλισμό, και εκφράζουν έναν λεπταίσθητο ερωτισμό.

Οι γυναικείες μορφές του Γουναρόπουλου έχουν εμπνεύσει ποιητές, όπως τον Ανδρέα Εμπειρίκο και τον Γιώργο Παυλάτο.